وبلاگ آموزشی پویاگستر
بهترین آموزش ها -کتب الکترونیک-اموزش آشپزی-آموزش فتوشاپ و ...وبلاگ آموزشی پویاگستر
بهترین آموزش ها -کتب الکترونیک-اموزش آشپزی-آموزش فتوشاپ و ...غذاهای سایر ملل
پیتزا با ژامبون مرغ یا گوشت
مواد لازم :
|
خمیر پیتزا |
به مقدار لازم |
|
ژامبون مرغ یا گوشت |
250 گرم |
|
پیاز سرخ شده |
1 قاشق سوپخوری |
|
سس پیتزا |
3-2 قاشق سوپخوری |
|
فلفل دلمه ای خلال شده |
1 عدد متوسط |
|
گوجه فرنگی |
2 عدد متوسط |
|
پنیر پیتزا |
250 گرم |
|
روغن زیتون یا مایع |
2 قاشق سوپخوری |
|
آویشن |
1 قاشق سوپخوری |
طرز تهیه
ابتدا ژامبون را چرخ کرده و کمی سرخ می کنیم. کف ظرف مورد نظر را کمی چرب کرده و خمیر پیتزا را در آن پهن می کنیم . سس پیتزا را روی خمیر ما لیده و کمی روغن مایع یا زیتون روی آن می ریزیم . فلفل دلمه ای ، گوجه فرنگی و قارچ خرد شده را به همراه پیاز سرخ شده ، روی خمیر پیتزا قرار می دهیم . سپس آویشن را بر روی این مواد می ریزیم . در انتها پنیر پیتزا را رنده کرده و روی مواد را کاملاً با پنیر می پوشانیم.( البته بهتر است پنیر پیتزا را در اواخر پخت، روی آن بریزید تا پنیر حالت کششی بیشتری داشته باشد) سینی را در وسط فری که قبلاً داغ شده است، قرار می دهیم. درجه حرارت فر باید 350 درجه فارنهایت باشد. پس از پخت و طلایی شدن سطح پیتزا ، آن را از فر خارج کرده و کمی سس پیتزا روی آن می ریزیم.
تبلیغات شما
به اطلاع شما عزیزان می رسانیم سایت poyagostar با بیش از 100000 بار نمایش لوگو یا بنر شما در ماه قیمت های زیر را تعیین کرده است :
|
قیمت در ماه ( تومان ) |
نوع تبلیغات |
اندازه تبلیغات |
N |
|
4000 |
لوگوی کوچک در منوی سمت چپ سایت |
100 x 65 |
1 |
|
7000 |
لوگوی کوچک در بالای سایت |
100 x 65 |
2 |
|
10000 |
لوگوی بزرگ در بالای سایت |
468 x 60 |
3 |
|
8000 |
لوگوی بزرگ در پایین سایت |
468 x 60 |
4 |
|
6000 |
تبلیغات متنی بزرگ در سمت چپ سایت |
140 x 100 |
5 |
|
10000 |
تبلیغات متنی بزرگ در بالای سایت |
200 x 60 |
6 |
|
با رضایت طرفین |
به دلخواه شما |
به دلخواه شما |
7 |
:: به این نکته نیز توجه شود که در صورت سفارش تبلیغات ، تبلیغات شما در تمامی صفحات سایت و در طول1 ماه به نمایش در می آید .
:: در صورت سفارش تبلیغات برای مدت های طولانی تر از 1 ماه ، تخفیف قابل توجهی برای شما محاسبه خواهد شد .
برای سفارش تبلیغات از راههای زیر استفاده کنید :
:: تماس با ایمیل بنده :mostafa_ahmadi_2006@yahoo.com
:: گذاشتن نظر در همین پست
فصل پ
پا را به اندازه گلیم خود باید دراز کرد!
پایان شب سیه سپید است.
پله پله رفت باید سوی بام.
پایین پایین ها جایش نیست، بالا بالاها راهش نیست!
پز عالی، جیب خالی!
پس از چهل سال چارپا داری، الاغ خودش را نمی شناسد!
پس از قرنی شنبه به نوروز می افتد!
پسرخاله دوست دیزی!
دیز: (دیزه) نوعی دیگ می باشد.
پسر کو ندارد نشان از پدر تو بیگانه خوانش، نخوانش پسر!
پشت تاپو بزرگ شده!
تاپو: ظرفی از گل چون خمره که در آن آرد و گندم و خرما ذخیره کنند.
پنج انگشت برادرند، برابر نیستند!
پنجه با شیر زدن و مشت با شمشیر، کار خردمندان نیست.
پوست خرس نزدهِ را می فروشه!
پول است نه جان است که آسان بتوان داد!
پول پیدا کردن آسان است، اما نگهداری اش مشکل است!
پولدارها با کباب، بی پولها به بوی کباب.
پیاده شو با هم بریم!
پیاز هم خودش را داخل میوه ها کرد!
پی خر مرده می گردد که نعلش را بکند!
پیراهن بعد از عروسی برای گل منار خوب است!
پیش از آخوند به منبر نرو!
پیش دیوار آنچه گویی هوش دار تا نباشد در پس دیوار موش
پیش قاضی و مَلَق بازی؟!
این فصل ب هست
با آل علی (ع) هر که در افتاد ور افتاد.
با اون زبون خوشت، با پول زیادت، یا با راه نزدیکت!
با پا راه بری کفش پاره می شه، با سر راه بری کلاه!
با خوردن سیر شدی، با لیسیدن نمی شی!
باد آورده را باد می برد!
با دست پس می زنه، با پا پیش می کشه!
بادمجانِ بم آفت ندارد!
بارون آمد، تَرَکها به هم رفت!
ترک: منظور شکاف و رخنه است.
بار کج به منزل نمی رسه!
با رمال شاعر است، با شاعر رمال، با هر دو هیچکدام، با هیچکدام، هر دو!
رمال: فالگیر (عمل و شغل فالگیری)
بازی اشکنک داره، سر شکستنک داره!
با سیلی صورت خودش را سرخ نگه می دارد!
با کدخدا بساز، ده را بچاپ!
با گرگ دنبه می خوره، با چوپان گریه می کنه!
بالا بالاها جایش نیست، پائین پائین ها راهش نیست!
با مردم زمانه، سلامی و السلام.
با نردبان به آسمان نمی شود رفت!
با همین پرو پاچین، می خواهی بری چین و ماچین؟
باید گذاشت در کوزه آبش را خورد!
با یک دست دو هندوانه نمی شود برداشت!
با یک گل بهار نمی شود!
بخور و بخواب کار من است، خدانگهدار من است!
بدبخت اگر مسجد آدینه بسازد یا طاق فرود آید، یا قبله کج آید!
بدهکار را که رو بدهی طلبکار می شود!
برادران جنگ کنند، ابلهان باور کنند!
برادر پشت، برادر زاده هم پشت.
برادریمان به جا، بزغاله یکی هفت صنار!
برای کسی بمیر که برات تب کنه!
برای همه مادر است، برای ما زن بابا!
برای یک بی نماز، در مسجد را نمی بندند!
برای یک دستمال، قیصریه رو آتش می زنه!
برعکس نهند نام زنگی، کافور!
با زبان خوش، مار از سوراخ بیرون می آید!
بزک نمیر بهار میاد، کمبزه با خیار میاد!
بز گر از سر چشمه آب می خورد!
به شتر مرغ گفتند بار ببر، گفت: مرغم، گفتند : بپر، گفت : شترم!
بعد از چهل سال گدایی، شب جمعه را گم کردی!
بگو و ببند بده دست پهلوان!
بوی پیاز از دهن خوبروی نغز تر آید که گل از دست زشت
به اشتهای مردم نمی شود نان خورد!
به جای شمع کافوری، چراغ نفت می سوزد!
به درویش گفتند بساطت رو جمع کن، دستش را گذاشت در دهنش!
به دعای گربه کوره باران نمی آید!
به روباه گفتند شاهدت کیه ؟ گفت : دُمَم!
به مالت نناز که به یک شب بنده، به حسنت نناز که به یک تب بنده!
به ماه می گوید تو درنیا من در می آیم!
به مرغشان کیش نمی شه گفت!
به مرگ می گیره تا به تب راضی بشه!
به هر کجا که رَوی آسمان همین رنگ است!
به یکی گفتند: سرکه ی هفت ساله داری؟ گفت: دارم و نمیدم، گفتند: چرا؟ گفت: اگر میدادم هفت ساله نمی شد!
به یکی گفتند: بابات از گرسنگی مرد. گفت داشت و نخورد؟!
به گاو و گوسفند کسی کاری ندارد!
بیله دیگ، بیله چغندر!
این فصل الف هست
آب از دستش نمی چکد!
آب از سر چشمه ِگل است!
آب از آب تکان نمی خورد!
آب پاکی را روی دستش ریخت!
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم!
آب را گل آلود می کنه که ماهی بگیره!
آب زیر پوستش افتاده!
آب، سنگها را می ساید.
آب که یه جا بمونه، می گنده.
آبکش به کفگیر می گه تو سه تا سوراخ داری!
آب که از سر گذشت، چه یک ذرع چه صد ذرع – چه یک نی چه صدنی!
آب که سر بالا رفت، قورباغه ابو عطا می خونه!
آب نمی بیند ورنه شناگر قابلیست!
آب از او گرم نمی شود!
آتش که الو گرفت، خشک و تر می سوزد!
آتش نشاندن و اخگر گذاشتن کار خردمندان نیست.
آخر شاه منشی، کاه کشی است!
آخر شوخی به دعوا می کشد.
آدم تنبل، عقل چهل وزیر را دارد!
آدم پول را پیدا می کند، نه پول آدم را.
آدم خوش معامله، شریک مال مردم است!
آدم دست پاچه، کار را دوبار انجام می دهد!
آدم دروغگو کم حافظه است.
آدم زنده، زندگی می خواهد!
آدم گدا، این همه ادا ؟!
آدم گرسنه، خواب نان سنگک می بینه!
آدمی را به ادب بشناسند.
آدم ناشی، سرنا را از سر گشادش می زنه!
سرنا: سازی است بادی که از چوبی مخصوص ساخته شود، این ساز در غالب نقاط ایران موجود است و آن را همراه دهل می نوازند. اندازه آن در نواحی مختلف فرق می کند و به طور کلی طول آن از نیم متر متجاوز نمی نماید.
آدم همه کاره هیچ کاره است.
آرد خودمان را بیختیم، الکِمان را آویختیم!
آرزو بر جوانان عیب نیست!
آرزومند پیوسته نیازمند بود.
آز ریشه گناه است.
آزموده را آزمودن خطاست!
آستین نو بخور پلو!
آسوده کسی که خر ندارد از کاه و جویَش خبر ندارد!
آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزنه!
آشپز که دو تا شد، آش یا شور است یا بی نمک!
آشِ نخورده و دهن سوخته!
آش همان آش است و کاسه همان کاسه!
آفتابه خرج لحیمه!
لحیم: چیزی که بدان ظرفهای مسی و برنجی را پیوند کنند.
آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی!
آمدم ثواب کنم، کباب شدم!
آنان که غنی ترند، محتاج ترند!
آنچه دلم خواست نه آن شد، آنچه خدا خواست همان شد.
آن کس که با های می آید با هوی می رود.
آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است؟!
آن را که سخاوت است حاجت به شجاعت نیست.
آن زنده که کاری نکند مرده به است.
آن یکی می گفت اشتر را که هی از کجا می آیی ای فرخنده پی
گفت: از حمام گرم کوی تو گفت: خود پیداست از زانوی تو
آنقدر بِایست، تاعلف زیر پایت سبز بشود!
آنقدر سمن هست، که یاسمن توش گم است!
سمن: چاقی ، فربهی
آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت.
سبو: آوندی سفالین و دسته دار که در آن آب و شراب ریزند ، کوزه سفالین
آنقدر مار خورده تا افعی شده!
آن کس که تن سالمی دارد، گنجی دارد که خودش نمی داند.
آن وقت که جیک جیک مستونت بود، یاد زمستونت نبود؟!
آواز دهل شنیدن از دور خوشست!
آینه چون نقش تو بنمود راست خود شکن، آیینه شکستن خطاست
آینه داری در محله کوران؟!
فصل الف
اجاره نشین خوش نشین است.
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری.
ادب مرد به ز دولت اوست.
ارزان خری، انبان خری!
انبان: کیسه ای بزرگ از پوست گوسفند دباغی شده (همیان)
از اسب افتاده ایم، اما از نسل نیفتاده ایم!
از اونجا مونده، از اینجا رونده!
از آن نترس که های و هوی دارد، از آن بترس که سر به توی دارد!
از این گوش می گیره، از آن گوش در می کنه!
از این ستون تا آن ستون فرج است!
از بی کفنی زنده ایم!
از پس هر گریه آخر خنده ایست.
از تنگی چشم پیل معلومم شد آنان که غنی ترند محتاج ترند!
ازتو حرکت، ازخدا برکت.
از چشم دور و از دل دورتر.
از حرارتش خیری ندیدیم، اما از دودش کور شدیم.
از حق تا ناحق چهار انگشت فاصله است!
از خرس، مویی غنیمت است!
از خودت گذشته، خدا عقلی به بچه هایت بدهد!
از دور دل را می برد، از جلو زهره را!
از کاه کوه نساز.
از کوزه همان برون تراود که در اوست گر دایره کوزه ز گوهر سازند
از کیسه خلیفه می بخشد!
از گدا چه یک نان بگیرند و چه بدهند!
از گیر دزد در آمد، گیر رمال افتاد!
رمال: فالگیر (عمل و شغل فالگیری)
از ماست که بر ماست!
از مال پس است و از جان عاصی!
از مردی تا نامردی یک قدم است!
از من بدر، به جوال کاه!
جوال: ظرفی از ابریشم بافته که وسایل را درون آنها می گذارند. پارچه خشن و کلفت
از نخورده بگیر، بده به خورده!
از نو کیسه قرض مکن، قرض کردی خرج نکن!
از هر چه بدم آمد، سرم آمد!
اسباب خونه به صاحب خونه می ره!
اسب ترکمنی است، هم از توبره می خوره هم از آخور!
توبره: کیسه ای که مسافران و شکارچیان لوازم کار و توشه خود را در آن گذارند. (کیسه ای که دارای بند است و در آن کاه و جو ریزند و به گردن چارپایان بندند تا از آن بخورند.
اسبِ دونده، جو خود را زیاد می کند!
اسب را گم کرده، پی نعلش می گردد!
اسب و خر را که یک جا ببندند، اگر همبو نشوند همخو می شوند!
استخری که آب ندارد، این همه قورباغه می خواهد چکار؟!
اگر بیل زنی، باغچه خود را بیل بزن!
اگر برای من آب نداره، برای تو که نان داره!
اگر بپوشی رختی، بنشینی به تختی، تازه می بینمت بچشم آن وقتی!
اگر باباش را ندیده بود، ادعای پادشاهی می کرد!
اگر پیش خردمندان خامشی ادبست به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی
اگر خوراک آسیا را نرسانی، سنگها همدیگر را می سایند.
اگر هست مرد از هنر بهره ور هنر خود بگوید، نه صاحب هنر
اگر حسود نباشد دنیا گلستان است.
اگر دعوت گرگ را قبول کردی، سگ را هم همراه خود ببر.
اگر دانی که نان دادن ثواب است تو خود می خور که بغدادت خرابست!
اگر دعای بچه ها اثر داشت، یک معلم زنده نمی موند!
اگر زری بپوشی، اگر اطلس بپوشی، همون کنگر فروشی!
اگر عسل نمی دهی باری نیش مزن.
اگر علی ساربونه، می دونه شتر را کجا بخوابونه!
اگر لالائی بلدی، چرا خوابت نمی بره!
اگر بگوید ماست سفید است، من می گویم سیاه است!
اگر مهمان یک نفر باشد، صاحبخانه برایش گاو می کشد!
اگر نخوردیم نان گندم، دیدیم دست مردم!
اگر همه گفتند نون و پنیر، تو سرت را بگذار (زمین و) بمیر!
امان از خانه داری، یکی می خری دو تا نداری!
امروز توانی و ندانی، فردا که بدانی نتوانی.
امیدواری یعنی پیروزی.
اندک دان بسیار گوست.
اندک اندک خیلی شود؛ قطره قطره سیلی.
انگور خوب، نصیب شغال می شود!
اوسا علم! این یکی رو بکش قلم!
اول اندیشه، وانگهی گفتار.
اولاد، بادام است؛ اولادِ اولاد، مغز بادام!
اول ِبچش، بعد بگو بی نمک است!
اول برادریِت را ثابت کن، بعد ادعای ارث و میراث کن!
اول، بقالی و ماست ترش فروشی!
اول، چاه را بکن، بعد منار را بدزد!
این تو بمیری، ازآن تو بمیری ها نیست!
این قافله تا به حشر لنگ است!
این دغل دوستان که می بینی مگسـاننـد دور شـیرینـی (سعدی)
این هفت صنار غیر از اون چارده شاهی است!